تاریخچه بازسازی رباط صلیبی قدامی

رباط‌های صلیبی در زمان مصر قدیم شناخته شده بودند، آشوری‌ها قبل از آن آناتومی ACL را شناخته بودند. بقراط[۱] (۳۷۰ -۴۶۰ سال قبل از میلاد مسیح) دررفتگی زانو را پاتولوژی زانو ذکر کرده بود.کالدیس گالن[۲] پزشک یونانی امپراتور رم اولین جزئیات ACL را توصیف کرد، و آن را به عنوان ژنوکروشیت[۳] نامید(۱). در سال ۱۷۸۲ ویلیام هی[۴] از انگلستان اصطلاح اختلالات داخلی زانو را ابداع کرد(۲). برادران وبر[۵] از آلمان در سال ۱۸۳۶ حرکت غیرنرمال به سمت جلو وعقب استخوان درشت‌نی[۶] نسبت به استخوان ران بعد از پارگی ACL را عنوان کردند و مکانسیم رول و گلاید[۷]زانو را توصیف کردند(۳).در سال ۱۸۴۵ بونت[۸] از لیون فرانسه کتاب ۱۳۰۰ صفحه خود را درباره مطالعات جسدی از آسیب‌های رباطی زانو نوشت، و در این کتاب علاوه بر درمان از ناراحتی‌های مفاصل، ذکر کرد که ACL در بیشتر موارد در محل اتصال به استخوان ران دچار پارگی می‌شود. همچنین ذکر کرد که یک نیروی والگوس به زانو باعث پارگی رباط جانبی داخلی[۹] از محل اتصالش به استخوان ران و بعد از آن رباط متقاطع خلفی[۱۰] از جهت میانی و ACL از استخوان ران می‌شود. او همچنین عنوان کرد که خونریزی و ورم درون مفصل زانو نتیجه پارگی رباطهاست که بیشتر از حد تصور است، او اولین کسی بود که پدیده دررفتگی مفصل را توصیف کرد. باتوجه به تجارب عملی و تحقیقات علمی، بونت[۱۱] بسیار جلوتر از زمان عصر خود بود و بایستی او را به عنوان پدربزرگ جراحی رباط دانست(۴).در سال ۱۸۷۵ جورجیوس نولیس[۱۲] یونانی تکنیک تست لانچمن[۱۳]را توصیف کرد و ذکر کرد که این کار در زاویه ۱۱۰ درجه انجام گیرد(۵).

در سال ۱۸۷۹ جراح و بیماری‌های زنان بنام پالو سگوند[۱۴] جزئیات بیشتری درباره نشانه‌های از پارگی رباط‌ها از قبیل درد زیاد، همراه بودن صدای پوپ[۱۵] هنگام پارگی، تورم و غیر طبیعی بودن حرکت به سمت جلو و عقب زانو عنوان کرد و آن را به نام نشانه سیگوند[۱۶] نامید (۶).

جراحی ACL از سال ۱۹۰۰ توسط جراح انگلیسی به نام باتل[۱۷] انجام شد که بصورت ترمیم و بخیه انجام گرفت او دو عمل را با دو سال پیگیری [۱۸]گزارش کرد(۷). بعد از آن در سال ۱۹۰۳ رابسون[۱۹] از انگلستان یک عمل دیگر را روی یک معدن چی که ACL و PCL آن بر اثر زمین خوردن در معدن پاره شده بود را گزارش کرد. که اندازه‌گیری‌ها نشان داد تا شش ماه بعد از عمل هیچ چیز غیر نرمال در مفصل وجود نداشت. بازشدن زانو به طور کامل انجام می شد و خم شدن کامل زانو همراه با درد و محدودیت بود (۸).

بیشتر از این در سال ۱۹۱۶ جونز[۲۰] اظهار کرده که بخیه در رباط کاملا بی اثر بوده و بافت‌های همانند آن بهترین موارد جایگزین است. او در تحقیقات خود عنوان کرد که در یک پیگیری در ۶۰ مورد این نوع عمل اصلا نتایج امیدوار کننده‌ای را به همراه نداشته است(۹).

از آن به بعد جراحان به دنبال یافتن روشی جدید برآمدند که اولین عمل بازسازی در سال ۱۹۱۳ توسط نیکولیتی[۲۱] از تورین ایتالیا بر روی سگ انجام شد، که نه تنها بهبودی کامل و بدون توروم یافته بودند بلکه بعد از دو هفته توانست راحت راه برود، دامنه حرکتی و ثبات خوبی هم به دنبال داشت(۱۰).

و بعد از آن عمل ACL از طریق بازسازی شیوع بیشتری پیدا کرد،اما نکته بسیار مهم و بحث برانگیز انتخاب نوع گرافت[۲۲]و تعداد کانال‌های ایجاد شده در استخوان درشت نی و ران بود که در سال ۱۹۱۷ هی گروس[۲۳] اولین رباط بازسازی ACL از طریق جایگزنی با گرفت فاشیالتا[۲۴]را انجام داد که دو سال بعد جزئیات مربوط به این عمل را منتشر کرد. نکته جالب توجه در این عمل، ایجاد کانال در ران همانند عمل‌های امروزی بود(۱۱).

بعد از آن در سال ۱۹۲۴ ریچاردوگالیزی[۲۵] بازسازی ACL را از طریق تاندون عضله نیمه غشایی انجام داد در این تکنیک که بروی ۳ دانشجوی دانشگاه انجام شد، بیماران تا هفته چهارم از عصا استفاده ‌کردند و از شروع هفته ششم عمل وزن‌اندازی و راه رفتن را شروع کردند و آنها بعد از ۱۸ ماه پیگیری شدن، ثبات در مفصل زانو را به طور کامل به دست آوردند. فقط درد ضعیف در هنگام خم شدن زانو در قسمت خارج زانو احساس می شد(۱۲).

تکنیک بازسازی از طریق گرافت تاندون پاتلا اولین بار در سال۱۹۳۲ توسط جراحان آلمانی در مرکز ارتوپدی کونگرس انجام شد که به روش”زر ورس”[۲۶]معروف شد.این تکنیک که روی ۱۶ نفر انجام شد، نتایج مطلوبی به همراه داشت(۱۳). در سال ۱۹۸۴ بلوس[۲۷] برای اولین بار از تاندون عضلات چهارسر برای گرفت جایگزین استفاده کرد که این روش هنوز توسط خیلی از جراحان استفاده می‌شود (۱۴). در سال ۱۹۸۴ شینو[۲۸] اولین عمل را با استفاده از گرفت جسد انجام داد که این تکنیک هم اکنون توسط بسیاری از جراحان پذیرفته شده و انجام می‌شود (۱۵).

از همان زمانی که اولین عمل ACL انجام شد که یکی از مواردی که بین جراحان اتفاق نظر وجود دارد انتخاب نوع نوع گرفت است علاوه بر آن تکنیک ثابت سازی، تعداد و کانال‌های ایجاد شده و نیز استفاده از تمربنات و تکنیک‌های ویژه دوره توانبخشی است. که به دلیل مربوط بودن موضوع اشاره‌ای به تاریخچه دوره توانبخشی می‌کنیم:

تاریخچه دوره توانبخشی رباط صلیبی قدامی

ثابت سازی و عدم تحرک مفصل بعد از عمل جراحی ACL درمان منتخب تا سال ۱۹۸۰ بود حتی زمانی که جراحان از خطرات عدم تحرک آگاهی داشتند. بونت جراح معروف فرانسوی یک زانو بند را که قادر بود از زوایه ۲۰ تا ۶۰ درجه تحرک داشته باشد اختراع کرد وتا دو ماه بعد از عمل به بیماران خود تجویز می‌کرد زیرا او با مطالعاتی که بر روی جسد داشت از خطرات بی‌تحرک مفصل باخبر بود و پیشنهاد می‌داد که تحرک مفصل را خیلی زود شروع کند. او اولین انتخابش در دوره توانبخشی تحرک مفاصل و استفاده از یخ بلافاصله بعد از تمرینات بود(۱۶).

هی‌گروس از انگلستان در سال ۱۹۱۷ تاکید می‌کرد که بعد از بازسازی ACL بیمار باید از یک اسپیلنت که زانو را در بازشدن کامل قرار می دهد، استفاده کند. علاوه برآن ماساژ و تمرینات تقویت کننده عضله چهار سر ران را بعد از شش هفته شروع کنند(۱۱).

سالتر[۲۹] و همکاران (۱۹۸۰)یک دوره تمرینات غیر فعال[۳۰] را جهت برگرداندن دامنه حرکتی بعد از عمل پیشنهاد کرد(۱۶). درسال ۱۹۸۷ شلبورنی[۳۱] اصطلاح توانبخشی پرشتاب را که شامل تمرینات افزایش دهنده دامنه حرکتی، افزایش قدرت، استقامت و توان بود را طراحی کرد(۱۷).از آن زمان به بعد تمرکز بر روی توانبخشی به مرحله جدیدی سوق داده شد و بیشتر متخصصان تاکید بر روی دوره توانبخشی منظم و رعایت فازها و مراحل برنامه توانبخشی و تقدم و تاخیر تمرینات و استفاده از تمرینات و روشهای تمرینی متفاوت را جز اصلی و هم طول دوره درمان ACL می‌دانند.

منابع

۱- Galen C. 011the Usefuilless of Parts of the Body. May MT. (trans.). Ithaca, New York: Cornell University Press; 1968.

۲. Hey W. On Internal Derangement of the Knee.London: Hansard; 1803.

۳. Weber W, Weber E. Mechmlik der mensclllicllen Gehwerkzeuge. Gottingen; 1836.

۴. Bonnet A. Traite des maladies des articulations. Paris: Bailliere; 1845

۵. Stark J. Two cases of ruptured crucial ligaments of the knee-joint.Edinburgh Med Surg. 1850;5:267- 271.

۶. Noulis G. Entorse du genou. Paris; 1875:1-53

۷.Segond P. Recherches cliniques et experimentales sur les epanchements sanguins du genou par entorse. Prog Med. 1879;16:297-299,320-321,40-41,79-81,400-401, 19-21.

۸. Battle WHo A case after open section of the knee-joint for irreducible traumatic dislocation. Clin Soc London Trans. 1900;33:232

۹. Mayo Robson AW. Ruptured crucial ligaments and their repair by operation. Ann Surg. 1903;37:716

۱۰. Jones R. Disabilities of the knee joint. Br Med J. 1916;2:169-173.

۱۱. Nicoletti V. Plastische e trapianti die tessuti in sostituzione dei ligamenti articolari. Gaz Isp Clin.1913;34:996.

۱۲. Hey-Groves EW. Operation for the repair of crucial ligaments. Lancet. 1917;2:674-675.

۱۳. Galeazzi R. La ricostituzione dei ligamenti cociati del ginocchio. Atti e Memorie delIa Societa Lombarda di Chirurgica. 1924;XIII:302-317.

۱۴. Verth z. Aussprache 27. Kongress, 5-7 Sept. 1932,Mannheim. Verh Otsch Orthop Ges. 1933:268-270.

۱۵. Blauth W. [2-strip substitution-pia sty of the anterior cruciate ligament with the quadriceps tendon]. Unfallheilkunde. 1984;87(2):45-51.

۱۶. Shino K, Kawasaki T, Hirose H, Gotoh I, Inoue M, Ono K. Replacement of the anterior cruciate ligament by an allogeneic tendon graft. An experimental study in the dog. J Bone Joint Surg Br. 1984; 66(5):672-681

۱۷. Salter RB, Simmonds OF, Malcolm BW, Rumble EJ, MacMichael 0, Clements NO. The biological effect of continuous passive motion on the healing of full-thickness defects in articular cartilage. An experimental investigation in the rabbit. J BOlle Joillt Surg Am. 1980;62(8):1232-1251..

[۱]Hippocrates

[۲]Claudius Galen

[۳]“Genu Cruciate”

[۴]William Hey

[۵]webber

[۶]Tibia

[۷]Roll and glid

[۸]Amadee Bonnet

[۹]Medial Collateral Ligament(MCL)

[۱۰] Posterior Cruciate Ligament (PCL)

[۱۱]Bonet

[۱۲]Georgeos C. Noulis